συγκαταμείγνυμι

και συγκαταμίγνυμι Α

ενώνω, συνενώνω, αναμιγνύω (α. «χάριτας Μούσαις συγκαταμειγνύς», Ευρ.

β. «ὠδαῑς καὶ θαλίαις τὴν ψυχὴν συγκαταμειγνύναι», Ξεν.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + καταμείγνυμι «ενώνω, αναμιγνύω»].